ชื่อพืช ว่านพระฉิม
ชื่ออื่น มันขมิ้น
ชื่อวิทยาศาสตร์ Dioscorea bulbifera Linn.
ชื่อวงศ์ Dioscoreaceae
ลักษณะทางพฤกษศาสตร์
ไม้เถาล้มลุก เลือ้ ยพาดพันต้นไม้อนื่ มีหวั อยูใ่ ต้ดนิ ขนาดใหญ่ และเกิดหัว
ขนาดเล็กชนิด bulbil ที่ซอกใบ รูปทรงกลม ขนาดประมาณ 0.6-2.5 เซนติเมตร
อาจกว้างได้ถึง 13 เซนติเมตร มีลักษณะคล้ายผล มีปุ่มปมที่ผิว ผิวนอกสีน้ำตาล
ปนเทาซีด เมื่อฝานออกเนื้อภายในมีสีเหลืองส้ม หัวใต้ดินโป่งนูนเป็นลูก ๆ โดย
เชื่อมติดกันที่โคนต้น ใบเป็นใบเดี่ยว ออกเรียงสลับ รูปหัวใจ ปลายใบเรียวแหลม
โคนใบเว้ามน กว้าง 5-20 เซนติเมตร ยาว 7-25 เซนติเมตร แผ่นใบบาง เส้นใบ
หลักออกมาจากจุดเดียวกันที่ฐานใบ ดอกแยกเพศอยู่คนละต้น ดอกมีขนาดเล็ก
ดอกตัวผู้ออกเป็นช่อเชิงลด ห้อยลง เกสรเพศผู้ 6 อัน ดอกสีขาวออกเขียวอ่อน
มีกลิ่นหอม กลีบดอกมี 6 กลีบ เรียงเป็น 2 ชั้น ดอกตัวเมีย ออกเป็นช่อเชิงลด
ดอกคล้ายดอกตัวผู้ ผลแบบแคปซูล รูปขอบขนาน กว้าง 1-1.5 เซนติเมตร
ยาว 2 เซนติเมตร เมล็ดมีปีกที่ฐาน
สรรพคุณ
ตำรายาไทย หัวใต้ดิน ทำให้สุกรับประทานได้ เป็นยาขับปัสสาวะ
แก้บิด แก้ลำไส้อักเสบ แก้ริดสีดวงทวาร บำรุงธาตุ แก้น้ำเหลืองเสีย ขับพยาธิ
เจริญอาหาร แก้ปวดท้อง ท้องย้อย เป็นยาขม ยาเย็น ขับน้ำนม หรือหั่นเป็น
แผ่นบางๆ ใช้ปิดแผล แก้อักเสบ
ชาวเขา ใช้ราก ตำเป็นยาพอกแก้สิว ฝ้า ไฝ หัว ฝานตากแห้ง ปรุงเป็น
อาหารแป้ง และกินเป็นยาแก้โรคกระเพาะ หัวสด นำมาทุบแล้วนำไปใส่แผลให้
สุนขั ใบและยอดอ่อน กินเป็นผักสด หรือผักลวก หัวย่อยเผาไฟกินเนือ้ ในเป็นอาหาร
ช่วงที่ออกดอกและติดผล กรกฎาคม ถึง กันยายน
Credit และข้อมูลอ้างอิง : https://samoonprithaiherb.blogspot.com/p/credit-01.html
บทความ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น