ชื่อพืช นุ่น
ชื่ออื่น -
ชื่อวิทยาศาสตร์ Ceiba pentandra (L.) Gaertn.
ชื่อวงศ์ Bombacaceae
ลักษณะทางพฤกษศาสตร์
ไม้ยืนต้น พบหนามตามโคนต้น ลำต้นมีสีเขียว ใบประกอบแบบนิ้วมือ
เรียงสลับ ใบย่อย 5-9 ใบ รูปขอบขนานแกมใบหอก กว้าง 1.5-4.5 เซนติเมตร
ยาว 5-16 เซนติเมตร ดอกช่อกระจะ ออกที่ซอกใบ ขนาด 2-3.5 เซนติเมตร
ดอกย่อยจำนวนมาก ลักษณะดอกเป็นรูปถ้วย ปลายแยกเป็น 5 กลีบกลีบดอก
สีขาวแกมเหลือง กลีบดอกติดกันที่ฐาน กลีบด้านนอกเป็นสีขาวนวล และมีขน
ด้านในสีเหลือง เกสรตัวผู้ 5-6 อัน ผลเป็นฝักยาวรี แห้งแตก รูปขอบขนาน
กว้าง 2 นิ้ว ยาว 4-5 นิ้ว ปลายและโคนผลแหลม เปลือกแข็ง แตกเป็น
5 พู เมล็ดจำนวนมาก สีดำ มีเส้นใยสีขาวนำมายัดใส่หมอน ที่นอน ฝักอ่อน
มาก ๆ ที่เนื้อยังไม่เปลี่ยนเป็นปุยนุ่น ใช้เป็นอาหารได้
สรรพคุณ
ยาพื้นบ้านอีสาน ใช้ เปลือกต้น ต้มน้ำดื่ม แก้บิด แก้อาหารเป็นพิษ
ตำรายาไทย ใช้ ดอกแห้ง แก้ไข้ แก้ปวด ราก เป็นยาบำรุงกำลัง
แก้บิดเรื้อรัง แก้ท้องเสีย ทำให้อาเจียน ขับปัสสาวะ แก้พิษแมลงป่อง ตำคั้น
เอาน้ำดื่ม แก้เบาหวาน เมล็ด น้ำมันจากเมล็ด รสร้อน เป็นยาระบาย
ขับปัสสาวะ ใบ ตำพอกแก้ฟกช้ำ เผาไฟ ผสมหัวขมิ้นอ้อยและข้าวสุก พอกฝี
ต้มน้ำดืม่ แก้ไข้ แก้โรคเรือ้ น ตำกับหัวหอม ขมิน้ ผสมน้ำดืม่ แก้ไอ แก้เสียงแหบ
แก้หวัดลงท้อง แก้ท่อปัสสาวะอักเสบ ผลอ่อน รสหวานฝาดเย็น เป็นยาสมาน
ราก แก้บดิ แก้ลำไส้อกั เสบ คัน้ เอาน้ำ ทานแก้โรคเบาหวาน เมล็ด ขับปัสสาวะ
ช่วงที่ออกดอก ธันวาคม ถึง มกราคม
ช่วงที่ออกผล กุมภาพันธ์ ถึง มีนาคม
Credit และข้อมูลอ้างอิง : https://samoonprithaiherb.blogspot.com/p/credit-01.html
บทความ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น