ชื่อพืช ย่านางแดง
ชื่ออื่น เถาขยัน
ชื่อวิทยาศาสตร์ Bauhinia strychnifolia Craib.
ชื่อวงศ์ Leguminosae (Fabaceae)-Caesalpinioideae
ลักษณะทางพฤกษศาสตร์
ไม้เถาเนื้อแข็ง พาดพันไปตามต้นไม้อื่น เถาขนาดกลาง ๆ มักแบน
มีร่องตรงกลาง เถาแก่กลม สีน้ำตาลแดง มีมือพันสำหรับยึดเกาะ ออกเป็นคู่
ปลายม้ ว นงอ ใบดกหนาทึ บ ใบเดี่ ย ว เรี ย งสลั บ รู ป ไข่ แ กมขอบขนาน
กว้าง 3-7 เซนติเมตร ยาว 6-12 เซนติเมตร ผิวใบมัน สีเขียวเข้ม ดอกช่อ
กระจะ ออกที่ปลายกิ่ง ดอกย่อยจำนวนมาก กลีบดอกสีแดงสด มี 5 กลีบ
เกสรเพศผู้ 3 อัน ก้านเกสรสีแดง ยื่นพ้นกลีบดอก เกสรเพศผู้เป็นหมัน 7 อัน
ยาวไม่เท่ากัน กลีบเลี้ยงสีแดง 5 กลีบ รูปถ้วย ผลเป็นฝักแบน รูปขอบขนาน
ปลายแหลม โคนฝักเป็นรูปหอก สีเขียวอ่อน เปลือกแข็ง เมื่อแก่แตกอ้า
ยาว 15-16 เซนติเมตร เมล็ด 8-9 เมล็ด รูปขอบขนาน พบตามป่าดิบเขา
ป่าเบญจพรรณที่แห้งแล้ง และที่โล่งแจ้ง
สรรพคุณ
ยาพื้นบ้านอีสาน ใช้ลำต้น หรือราก เข้ายาบำรุงโลหิต สำหรับสตรี
หลังคลอด ขณะอยู่ไฟ ช่วยให้มดลูกเข้าอู่เร็วขึ้น ราก แก้ไข้ แก้พิษเบื่อเมา
ตำรายาไทย ใช้ ใบ เถา และราก สรรพคุณเหมือนย่านางขาว
ทุกประการ แต่มีฤทธิ์แรงกว่า และใช้แก้พิษ ถอนพิษยาเมา ยาเบื่อ ยาสั่ง
ถอนพิษผิดสำแดง ถอนพิษและแก้ไข้พิษทั้งปวง ขับพิษโลหิตและน้ำเหลือง
แก้ท้องผูกไม่ถ่าย ใช้ฝนกับน้ำ หรือน้ำซาวข้าว หรือต้มน้ำดื่ม
ช่วงที่ออกดอก พฤษภาคม ถึง สิงหาคม
ช่วงที่ออกผล พฤศจิกายน ถึง ธันวาคม
Credit และข้อมูลอ้างอิง : https://samoonprithaiherb.blogspot.com/p/credit-01.html
บทความ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น