ชื่อพืช รสสุคนธ์
ชื่ออื่น -
ชื่อวิทยาศาสตร์ Tetracera loureiri (Finet.&Gagnep.) Pierre ex Craib.
ชื่อวงศ์ Dilleniaceae
ลักษณะทางพฤกษศาสตร์
ไม้เถาเนื้อแข็ง ขนาดกลาง เปลือกเถาสีน้ำตาล มีเนื้อไม้แข็ง มีใบ
รวมอยู่เฉพาะปลายยอด ใบเดี่ยวรูปรี ถึงรูปขอบขนาน กว้าง 3-5 เซนติเมตร
ยาว 6-10 เซนติเมตร ขอบใบจักห่าง ๆ ใบออกเรียงแบบสลับกัน เนื้อใบค่อน
ข้างหนา ผิวใบด้านบนเห็นเส้นแขนง ผิวใบด้านท้องใบสากคาย หลังใบมีสีเขียวเข้ม
ดอกเล็กๆ ออกเป็นช่อ แบบแยกแขนง มีดอกย่อยจำนวนมาก ดอกมีทรงกลม
สีขาว กลีบดอกบางมี 5 กลีบ หลุดร่วงง่าย ดอกส่งกลิ่นหอมแรงตอนกลางคืน
บานไม่พร้อมกัน เกสรเพศผู้สีขาว มีเป็นจำนวนมาก มีกลีบเลี้ยง 5 กลีบ
ผลรูปไข่เบี้ยว สีเขียว มีขนาด 0.7 เซนติเมตร มีจะงอยที่ส่วนปลาย เมื่อแก่
จะแตกแนวเดียว ภายในมีเมล็ดสีดำรูปไข่ 1-2 เมล็ด และมีเยื้อหุ้มเมล็ด
(รก) สีแดงสด พบขึ้นทั่วไปในป่าดิบแล้ง ป่าเบญจพรรณและป่าชายหาด
สรรพคุณ
ยาพื้นบ้านอีสาน ใช้ลำต้น และราก ต้มน้ำดื่ม แก้ฝี แก้บวม
ใบ ราก ตำพอกใช้เป็นยาแก้ผื่นคัน ต้มดื่มใช้เป็นยาแก้ตกเลือดภายในปอด
อมแก้แผลในปาก ดอก มีรสหอมขม ใช้ปรุงยาหอม บำรุงหัวใจ แก้ลมวิงเวียน
แก้อ่อนเพลีย
ตำรายาไทย ใช้ดอก รสหอมขม เข้ายาหอมบำรุงหัวใจ แก้ลม
วิงเวียน แก้อ่อนเพลีย มักใช้คู่กับเถาอรคนธ์ ใบ รักษาโรคหิด น้ำเลี้ยงจากต้น
ผสมต้นหอมใช้รักษาฝีหนอง ใบแก่นำมารูดคาวปลาไหลได้ดีเหมือนใบข่อย
ช่วงที่ออกดอก เมษายน ถึง สิงหาคม
ช่วงที่ออกผล กันยายน ถึง พฤศจิกายน
Credit และข้อมูลอ้างอิง : https://samoonprithaiherb.blogspot.com/p/credit-01.html
บทความ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น